Wetenschappers op het gebied van landbouwhuisdieren kwamen in het kader van het DVG-rundveecongres bij elkaar in Berlijn om de mogelijkheden van automatische monitoring van diergezondheid te presenteren. De markt is groot en biedt veel mogelijkheden, maar of het juiste systeem wordt gekozen staat of valt met de knowhow van degenen die er mee werken.
Op 14, 15 en 16 november vond het DVG-congres plaats in Berlijn-Neukölln. DVG staat voor Duits diergeneeskundig genootschap. Het thema van het congres was digitalisering van diergezondheidskengetallen. Vanwege het schaarser worden van personeel wordt het automatisch monitoren van de diergezondheid steeds belangrijker.
Hieronder volgt een indruk van de zienswijzen over de actuele stand van de techniek van de diergezondheidsexperts.
Data vervangen het denkwerk niet
“Data zijn geen vervanging voor het denkwerk”, stelde professor Marc Drillich van universiteit Wenen na aanleiding van een studie waarin met de Smaxtec-bolus pH- en temperatuurmetingen in de pens werden gedaan. De Oostenrijkse wetenschapper kon ook al de eerste resultaten laten zien van een studie naar oorbewegingssensoren (Smartbow). Deze sensoren lijken zeer nauwkeurig te zijn in het meten van herkauwen en tocht. In de toekomst zou deze bewegingssensor ook de melkopname van kalveren moeten kunnen controleren en zelfs een melding kunnen geven als een kalf diarree heeft.
Er zijn talloze nieuwe sensorsystemen ontwikkeld voor het meten van diergezondheidsdata. Op internet vind je een overzicht van alle koesensoren, gemaakt door de onafhankelijke organisatie (4D4F/Data driven dairy decisions for famers) https://4d4f.eu/content/technology-warehouse.
“De systemen moeten zich hoe dan ook wel nog in de praktijk bewijzen. In de toekomst blijven de systemen over die robuust zijn, veel functies hebben en een goede interface”, zei Drillich. Bovendien zijn de kwaliteit, flexibiliteit en snelle service succesfactoren. Naast de automatisch dataverzameling is een vakkundige analyse ervan belangrijk. Dit moet niet alleen worden overgelaten aan de algoritmen, maar ook met eigen inzicht worden beoordeeld.
Robot vindt te vaak mastitis
Professor Volker Krömker (Universiteit Kopenhagen) en Dr. Friederike Reinecke (Regeringsdistrict Hessen) gaven een overzicht van de mogelijkheden van het monitoren van de uiergezondheid met data uit de in-line melkmeting. Deze data zijn nodig om de status quo van het koppel te bepalen, genomen maatregelen te controleren op effectiviteit en om celgetalproblemen te vinden. Naast het berekenen van uiergezondheidskengetallen is zo ook de automatische meting van celgehalten, vet, eiwit, BHB en lactose mogelijk.
Automatische melksystemen genereren inmiddels een grote hoeveelheid aan data. De uitdaging is de juiste interpretatie van de metingen. Tot dusver komen vals positieve meldingen te vaak voor. Dat kan ertoe leiden, dat het voor melkveehouders moeilijker wordt juist te reageren als de robot weer eens een mastitisalarm geeft. De instelling en interpretatie van de attentielijsten zou bij twijfel, maar ook regelmatig preventief met een ervaren adviseur van de robotleverancier besproken moeten worden.
Tot nog toe geen automatisch kreupelheidherkenning
Professor Andrian Steiner van universiteit Bern sprak in zijn voordracht over de mogelijkheden kreupelheid te monitoren: de mogelijkheden lopen uiteen van de thermografie van de klauwen en videobeeldanalyse tot een weegschaal en een ‘geluidsbord’ dat kreupelheid herkent doordat de tonen van een afwijkend looppatroon van een kreupele koe veranderen. De monitoring door het menselijke oog is subjectief. Automatisering kan dit probleem volgens Steiner oplossen.
Het doel is vooral de net kreupele koeien vinden om in een vroegtijdig stadium in te kunnen grijpen. Dan blijft de koe pijn bespaard. Helaas is tot dusver nog geen systeem zover praktijkrijp dat het op koppelbasis kreupelheiden kan vinden. Medewerkers die in staat zijn kreupelheid te herkennen in een zeer vroeg stadium zijn dus nog onmisbaar.
Tekst: Marion Weerda – Foto: Katrin Berkemeier
