Dolf en Mariana Slagter melken 70 koeien in het Noord-Hollandse Gouwe. Eerder hadden ze een melkveebedrijf in Mariana’s thuisland: Argentinië. In het eerste deel van dit driedelige interview vertellen Dolf en Mariana over hun sociale en zakelijke leven in Argentinië.
Elite: Jullie huurden eerst een melkveebedrijf in de VS en molken daarna acht jaar in Argentinië, onderwijl werden jullie kinderen geboren. Uiteindelijk kozen jullie ervoor toch in Nederland verder te melken. Hoe voelt het om in Nederland te zijn?
Dolf: “Het eerste jaar was er niets aan. Mariana kwam met een vakantievisum en moest na drie maanden terug voor de aanvraag van een definitief visum. Onze kinderen, twee geboren Amerikanen en een Argentijn, moesten de taal nog leren. Tegelijkertijd speelde hier de ‘kalf-bij-de-koe-discussie’. Kun je het je voorstellen? Mariana moest weg, het feit dat de kinderen hier waren maakte niet uit. Mariana hier legaal krijgen was de grootste uitdaging van de laatste vier jaar, maar dat is gelukkig achter de rug en het is goed gekomen. Qua scholing is Nederland natuurlijk perfect. In Argentinië moesten we de kinderen naar een school brengen over 40 kilometer uitdagende wegen met kuilen. Kraters zo groot als de keukentafel waren geen uitzondering. Het is bijna altijd mooi weer in Argentinië. Maar áls het regent is het ook raak. Bij 30 cm water op het wegdek, spreken ze van een buitje.”
Elite: Wat mis je uit Argentinië?
Dolf: “De families zijn hecht, dat geldt ook voor die van Mariana. Argentinië is een lange tafel, barbecue aan en de hele dag zitten. Het sociale leven is er supergezellig en de mensen zijn fantastisch, zolang ze niet naar de stembus gaan. De barbecue hebben we hier ook, maak je geen zorgen. Maar die cultuur mis ik wel. Nederland heeft vooral voordelen voor de toekomst van de kinderen.”
Elite: Zolang ze niet naar de stembus gaan?
Dolf: “Bij de stembus gaat het altijd mis in Argentinië. In mijn ogen heeft het land zeer veel behoefte aan politieke stabiliteit, maar bij de verkiezingen komen juist nooit de mensen aan de macht waarvan je verwacht dat ze die stabiliteit kunnen brengen.”
Elite: De overstromingen waarmee jullie in Argentinië te maken hadden zorgde er meermaals voor dat een groot deel van de gewassen verdronk. Als de overstromingen jullie bespaard waren gebleven, waren jullie dan nog in Argentinië geweest?
Dolf: “Ja, dat weet ik wel bijna zeker. Als je me twaalf jaar terug had gezegd dat ik weer in Nederland zou eindigen, had ik het nooit geloofd.”
Elite: Had je als veehouder in Argentinië veel te duchten van een partij voor de dieren?
Dolf: “Zo’n partij is er niet in Argentinië. Op Youtube staat een video waarop dierenextremisten een veeshow in Palermo verstoren. Het hele land sprak er schande van. De groep met kritiek op veehouders is er zeer klein. Argentinië is vlees. In iedere promotievideo over het land zie je barbecues, grillen en schalen vol vlees. Dat zit heel diep in de cultuur. Over die cultuur bestaan in de politiek ook geen meningsverschillen. Activisme en scepsis tegenover de veehouderij in Europa komen volgens mij vooral voort uit onwetendheid en weelde.”
Elite: Wat zou je iemand die naar Argentinië wil emigreren meegeven?
Mariana: “Argentinië is een prachtig vakantieland, maar als je er zonder familie wil ondernemen, neem je een groot risico.”
Dolf: “Wie je bent en kent is in Argentinië heel belangrijk. Je hebt er binding nodig en je moet de taal beheersen.”
In deel 2 van het interview, binnenkort op deze website, vertellen Dolf en Mariana over hun ervaringen met het verhuizen naar Nederland en het overnemen van het bedrijf. Dolf vertelt over hoe hij het zakelijke en sociale klimaat in Nederland ervaart nadat hij 12 jaar op een ander continent woonde en werkte.
Foto’s: Dolf en Mariana Slagter, Wilbert Beerling
