In Argentinië kun je fenomenaal melken, met goede grond, voldoende neerslag, een passend klimaat en weinig regels. Dat vertelde de uit Argentinië geremigreerde melkveehouder Dolf Slagter drie jaar terug in een interview in dit vakblad. In deze uitgave leest u over enkele melkveehouders die floreren in Zuid-Amerika.
Hoge inflatie, onbehoorlijk bestuur en fraude, dat zijn de problemen voor ondernemers in Argentinië. Elite maakte een studiereis door Argentinië en Brazilië en sprak daar met analisten en melkveehouders. Aan de bestuurlijke en economische situatie is niets veranderd in de laatste jaren, integendeel. Argentinië kampt met een inflatie van bijna 100 procent. Gevolgen: geen of nauwelijks kredieten opneembaar, 60 procent rente, geen crediteuren en altijd te weinig geld op de bank. Gevolg: alleen grote melkveebedrijven behouden financiële slagkracht en overleven.
De Zuid-Amerikanen consumeren met meer dan 160 liter per hoofd een met Europa vergelijkbare hoeveelheid melk. De bevolking op het continent zal met 50 miljoen mensen groeien tot 2050. De vraag naar zuivel blijft toenemen. Omdat politiek en inflatie er zo onvoorspelbaar zijn als het weer, kan niemand zeggen hoeveel kleinere melkveebedrijven gaan omvallen tot 2030, maar dat het minstens de helft is lijkt duidelijk. De ‘hotspots’ met grootschalige melkveebedrijven zullen er niet in slagen de melkplas van Zuid-Amerika op peil te houden. Dat Argentinië zich ondanks de fenomenale omstandigheden niet zou ontplooien als zuivelreus, voorspelde Dolf Slagter in 2019 al. Dit alles leert ons drie dingen. Ten eerste dat uiterst optimistische ondernemers, gespitst op kansen, niet bang voor uitdagingen en met passie voor hun vak, kunnen overleven in de meest chaotische omgeving. Ten tweede leert het ons dat het continent zich niet als grote zuivelexporteur zal ontplooien. Slagter voorspelde dat in 2019 al. Dit feit biedt melkproducenten in andere zuivelregio’s meer perspectief. Ten derde leert het ons om onze eigen onzekere situatie te relativeren.
Melkveehouders in Zuid-Amerika hebben toekomstig te maken met waterschaarste door vaker aanhoudende droogte, geen enkele zekerheid over het inkomen van volgende maand en klimaatregels. Ook hebben ze geen productierechten of mestrechten om te verkopen en zijn er in hun land geen opkoopregelingen. Het enige perspectief is opnieuw starten in een tropische regio waar grond betaalbaar is.
Hier hebben we ook meer dan ooit te maken met inflatie en zwalkend beleid. Maar het kapitaal is grotendeels gezekerd. Velen hebben de mogelijkheid er iets bij te doen: recreatie, natuurbeheer enzovoort. Als hier dan nog alles fout gaat en er geen cent overblijft, wat vrijwel onmogelijk is voor veruit alle melkveehouders met eigendom, is er altijd nog een sociaal-economisch vangnet. In Zuid-Amerika hoef je daarvan niets te verwachten.
Wilbert Beerling, redactie Elite
