Dolf en Mariana Slagter melken 70 koeien in het Noord-Hollandse Gouwe. Eerder hadden ze een melkveebedrijf in Mariana’s thuisland: Argentinië. In het tweede van in totaal drie interviews sprak Elite met Dolf en Mariana over hoe zij het ondernemers- en sociale klimaat in Nederland ervaren. Lees ook deel 1 van het interview.
Elite: Vind je het klimaat in Nederland veranderd in de tijd dat je in het buitenland was?
Dolf: “Ja, enorm. Iedereen moet tegenwoordig gehoord worden en iedereen is snel beledigd. De samenleving is verhard en erg complex geworden, mede dankzij social media. Die waren er nog niet toen ik vertrok. De Nederlandse samenleving heeft zo weinig problemen, dat ze gemaakt worden.”
Elite: Heb je vertrouwen in de toekomst?
Slagter: “Of we over 25 jaar nog melk produceren in Nederland, weet ik niet. Ik weet wél dat we voor 70 koeien ruim in de grond zitten. We voeren gras van eigen grond en gemiddeld 5 kg krachtvoer aan elke melkgevende koe. Ik heb één slurf bierbostel gekocht en in de kunstmestruimte gebruiken we N-xt bladmeststoffen, een vloeibare stikstofkunstmest die met de veldspuit wordt toegediend en niet uitspoelt. We verlagen de stikstofgift elk jaar om de grasplant te stimuleren dieper te wortelen. We zijn gestopt met het verhuren van land voor de bollenteelt, omdat je in die rotatie de spitmachine weer in de zoden zet als ze net dieper beginnen te wortelen. Als je op deze manier geen koeien meer zou mogen melken, wat mag er dan nog wel? Daarom heb ik vertrouwen in onze toekomst.”
Elite: Is een bedrijf met 70 koeien groot genoeg in Nederland?
Dolf: “Voor mij wel, de stal is betaald en vol. Voor de overname zal ik naar de bank moeten, maar verder gaat alles in kleine stapjes. We zouden kunnen kiezen voor educatie of biologische productie als extra inkomstenbron. Maar ik ben daar nog niet aan toe. Het is waarschijnlijker dat één van ons een paar dagen in de week buiten de deur gaat werken. Verder telen we nog soja op de grond van Mariana in Argentinië en met haar broer heeft ze een tankstation. Natuurgeweld verwoestte de hoofdweg waaraan het station lag, maar inmiddels is de weg weer open en begint het tankstation weer te lopen.”
Elite: Kun je de sociale vangnetten in Nederland meer waarderen nadat je in de VS en in Argentinië hebt gewoond en gewerkt?
Dolf: “Voorzieningen als de AOW zijn natuurlijk fantastisch. Als je in Nederland oud bent en geen geld hebt, weet je zeker dat je toch wat hebt. Ik heb te doen met mensen in Argentinië die oud zijn en geen geld hebben.”
Elite: Zouden jullie nog eens emigreren?
Mariana: “We hebben nu drie tieners, die halen we niet nog een keer uit hun thuisomgeving.”
Dolf: “Zeg nooit: nooit. Maar voor nu is het goed. De wilde haren zijn er af. Dat je niet weet wie je wanneer kunt betalen, is stressvol. De melkfabriek in Argentinië betaalde soms in cheques, die door iemand anders zijn uitgeschreven en die je pas over 60 of 90 dagen kunt innen. Ook soja is er een betaalmiddel: nieuw zaaizaad kost bijvoorbeeld 10 ton soja. Verder heb ik er leren denken in kleine stapjes. De eerste melkstal, die ik zelf in elkaar zette, kostte me 3.500 dollar. Van die ervaring pluk ik hier de vruchten. Argentinië was voor ons een fantastische ervaring. Ik maak me niet meer zo snel druk. Overal is een oplossing voor en morgen is er weer een dag. Op dit bedrijf moet ook alles in kleine stapjes en we doen heel veel zelf. De robot past niet bij onze lagekostenstrategie, maar is wel net wat we nodig hebben voor het werk- en leefplezier. De robot is tweedehands en staat in een zelfgebouwde robotruimte en kostte al met al minder dan een melkhuis met melkstal.”
Hoe Dolf Slagter na zijn studie in de VS terechtkwam en vervolgens Mariana ontmoette en molk op zowel op een gehuurd bedrijf in de VS als op familiegrond van Mariana in Argentinië, lees je in de eerste uitgave van vakblad Elite van 2020 in het drie pagina’s lange interview. Dolf en Mariana vertellen hoe ze leerden omgaan met de enorme inflatie en politieke instabiliteit in Argentinië, waarom ze Argentinië als een slapende zuivelreus zien, waarom ze uiteindelijk kozen verder te gaan op het ouderlijke bedrijf van Dolf en hoe ze dat nu stap voor stap doorontwikkelen. Geen abonnement? Bekijk de mogelijkheden.
