Amerika, het land van de onbegrensde mogelijkheden. Maar niet perse voor de melkveebedrijven in Kentucky. Beëindigingen van levercontracten, dalende melkprijzen en ingevoerde fabrieksquota begrenzen de bedrijfsontwikkeling. We bezochten de Compton Farm waarvan de eigenaren hun toekomst toch zien in de melkproductie, ondanks alle hordes.
Niet overal in de VS is de melkproductie ‘booming’. In Kentucky, vanwege de blauwgroen bloeiende weiden ook wel ‘Bluegrass State’ genoemd, waar Elite was vanwege de Alltech-conferentie ONE18, is in de zuivel geen hoogtij te bekennen. In de laatste 18 jaar daalde het aantal melkveehouders in de staat van 2.0000 tot 630.
Goedkope melk uit Indiana en Ohio
Alleen al in dit voorjaar werd bij 20 melkveebedrijven door de Amerikaanse zuivelonderneming Dean Foods (hoofdkantoor in Texas) de leveringsovereenkomst beëindigd. Dat de grote Texaanse zuivelaar zich terugtrekt uit Kentucky heeft meerdere redenen. Eén daarvan is de nog altijd groeiende hoeveelheid prijsgunstige melk uit de grote melkstaten Indiana en Ohio die drukt op de markt in Kentucky. Zo heeft bijvoorbeeld de supermarktgigant Walmart zelf een afvulinstallatie gebouwd in Indiana. Deze melk wordt onder meer verkocht in de supermarkten in Kentucky. Ook de dalende melkconsumptie van de Amerikanen heeft er schuld aan dat de melk niet meer met rendement vermarkt kan worden. Dit argument weegt zwaar voor melkveehouders in Kentucky, omdat vorig jaar 87 procent van hun melk tot drinkmelk verwerkt werd.
Tony Compton, Melkveehouder in Adair County (KY), ziet nog meer oorzaken voor de moeilijke situatie: “De omvang van onze melkveebedrijven is niet te vergelijken met die in andere staten. Met gemiddeld 92 koeien zijn de bedrijven hier vrij klein.” Voor de zuivelconcerns zijn grote bedrijven met meerdere duizenden koeien interessanter. Vooral vanwege de lagere transportkosten, is de overtuiging van Tony Comptom.
Geen groei door fabrieksquotum
Tony Compton en zijn familie (echtgenote Pam en zoon Ben) werden niet gekort doordat ze aan een lokale zuivelaar leveren. Maar evengoed is ook hun situatie gespannen. Ze beuren nu 16,22 dollar per 100 pond melk (circa 13,90 euro per 45,3 kg melk). “Als je naar andere bedrijven kijkt, moet je daarmee wel tevreden zijn. Die blijven vaak op 13 dollar steken”, verklaart Compton. Maar ook zijn afnemer heeft dit voorjaar een fabrieksquotum ingevoerd, die qua hoogte is gebaseerd op het gemiddelde van de laatste tweeënhalf jaar. Lever je meer, dan wordt voor het overschot minder uitbetaald. Doordat er in productie geen extra groei mogelijk is, wil Compton nu vooral de kosten reduceren door een productiestijging per koe. “Maar dat is niet zo eenvoudig”, geeft hij toe. Klimatologisch is Kentucky namelijk niet de ideale ‘melkstaat’ met in de zomer gemiddelde dagtemperaturen van 30,9 graden Celsius en een jaarlijks neerslag van bijna 1.200 millimeter. In mei hebben de koeien al te maken met hittestress. Dat proberen de Comptons met ventilatie, sprinklers en een elektrolytenpreparaat (voor koeien) in de hand te houden.
Robotpionier in Kentucky
Met de overschakeling op automatisch melken twee jaar geleden en derde de melkbeurt die daarbij hoort, hadden de Comptons op een productieverhoging van hun 200 melkkoeien gehoopt. “Helaas is van deze verwachtingen toen niets terechtgekomen.” Het fundamentele probleem was de voeding die niet paste bij het automatische melken. “Juist in deze regio hebben adviseurs tot nu toe nauwelijks ervaring met automatisch melken. Zodoende was het moeilijk iemand te vinden die de voeding kon aanpassen op het melksysteem.” Maar inmiddels hebben ze iemand gevonden. Met de investering in een voeraanschuifrobot bereikten de Comptons wel drie melkingen per dag en een dagproductie van 36 kg per koe.
Na het nemen van de eerste hordes, zijn de melkveehouders zeer te spreken over het automatisch melken. Ondanks de moeizame melkmarkt ziet ook zoon Ben Compton zijn toekomst in de melkveehouderij. Desalniettemin willen de melkveehouders, tot groeien weer mogelijk is, de kosten reduceren en de productie en gezondheid verbeteren.
Tekstbewerking en foto’s: Birte Ostermann-Palz
